top of page

Αστροκύτωμα

Screen Shot 2021-02-22 at 14.30.36.png

Το αστροκύτωμα είναι ένας όγκος που μπορει να εντοπιστεί στον εγκέφαλο ή στη σπονδυλική στήλη. Ανήκει σε μια ευρύτερη κατήγορια όγκων στα γλοιόματα. Προέρχεται απο τα αστροκύταρρα, μια φυσιολογική ομάδα κυτάρρων, τα οποία μεταλάσσονται και προκαλούν τον όγκο.

​

Το αστροκύτωμα μπορεί να εξελιχθεί αργά, μπορεί όμως να έχει μια γρήγορη και επιθετική εξέλιξη. Η επιθετικότητα του εξαρτάται απο τον ιστολογικό τύπο, όπως επίσης η αντιμετώπιση του και η πρόγνωση του. 

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα των ασθενών που πάσχουν απο αστροκύτωμα εξαρτώνται απο τη θέση του όγκου. Τα πιο συνηθισμένα είναι:

​

  • Κεφαλαλγία

  • Επιληπτικές κρίσεις

  • Ναυτία

  • ​Έμετοι

  • Διαταραχές αισθητικότητας

  • ΜυΪκη αδυναμία

  • Διαταραχές λόγου

  • Διαταραχές οράσεως

  • Διαταραχές στο επίπεδο συνείδησης

Διάγνωση

Το πρώτο βήμα στη διάγνωση είναι η λεπτομερής νευρολογική εξέταση που θα περιλάβει ιστορικό των συμπτωμάτων, έλεγχο μυϊκης δραστηριότητας, αντανακλαστικών.

​

Η εξέταση και το ιστορικό θα καθοδηγήσουν τον ειδικό στην αναζήτηση στοχευμένων απεικονιστικών εξετάσεων (MRI, CT). Αυτές θα δώσουν πληροφορίες για την εντόπιση του όγκου, το μέγεθος του, την επεκτασή του, κατευθύνοντας την αντιμετώπιση.

​

Σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα όταν ο όγκος εντοπίζεται σε δυσπρόσιτα χειορυργικά περιοχή ή όταν η χειρουργική επέμβαση δεν είναι δυνατή ο Νευροχειρουργός μπορεί προχωρήσει με βιοψία του όγκου. Σε αυτή την περίπτωση τίθεται η τελική ιστολογική διάγνωση και συναποφασίζονται τα επόμενα βήματα όσον αφορά την αντιμετώπιση του όγκου και μπορεί να γίνει πιο ασφαλής η πρόγνωση.

Σταδιοποίηση

Screen Shot 2021-02-26 at 15.08.33.png

Δευτέρου βαθμου-αστροκύτωμα

Screen Shot 2021-02-26 at 15.08.45.png

Τετάρτου βαθμού-γλοιοβλάστωμα

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργαμισμό Υγείας τα αστροκυτώματα μπορούν να κυμανθούν απο πρώτου βαθμού (κύριως καλοήθη) σε τετάρτου βαθμου (κακοήθη). Η κατηγοριοποίηση εξαρτάται απο α) πόσο ανώμαλα είναι τα κύταρρα σε σχέση με τα κανονικά (κυταρρική ατυπία) β)πόσο γρήγορα πολλαπλασιάζονται (μίτωση) γ) ύπαρξη νέων αγγείων στην περιοχή του όγκου.

​

Πρώτου βαθμού

​

  • Πιλοκυταρικό αστροκύτωμα, εντοπίζεται κυρίως στην παρεγκεφαλίδα, αναπτύσσεται αργά μπορεί να εισβάλλει στο γειτονικό εγκεφαλικό παρέγχυμα, όμως, η χειρουργική του εξαίρεση είναι και η οριστική του θεραπεία.

  • Πλειομορφικό αστροκύτωμα, εντοπίζεται κυρίως στον κροταφικό λοβό και παρουσιάζεται με επιλητπικές κρίσεις. Η χειρουργική εκτομή είναι και η οριστική θεραπεία

  • Υποεπενδυματικό μεγαλοκυτταρικό αστροκύτωμα, εντοπίζεται στις κοιλίες του εγκεφάλου, προσβάλλει κυρίως άτομα νεαράς ηλικίας και συνδέεται με μια συγγενή πάθηση, την οζώδη σκλήρυνση. Η χειρουργική θεραπεία είναι και η τελική αντιμετώπιση.

​

Δευτέρου βαθμού​

​

  • Διάχυτο αστροκύτωμα, πρόκειται για έναν όγκο ο οποίος προσβάλλει το γειτονικό υγιές εγκεφαλικό παρέγχυμα, είναι δυσχερής (οπτικά) η διαφοροποίηση του απο τον φυσιολογικό εγκέφαλο και στην πλειονότητα των περιπτώσεων απαιτείται επιπλέον θεραπεία πλέων της χειρουργικής.

​

Τρίτου βαθμού

​

  • Αναπλαστικό αστροκύτωμα, πρόκειται για κακοήθη εξέλιξη του διάχυτου αστροκυτώματος. Είναι πιο επιθετικός, πιο διεισδυτικός και για την αντιμετώπιση του είναι απαραίτητος συνδυασμός της χειρουργικής θεραπείας με την ακτινοβολία και σε πολλές περιπτώσεις με τη χημειοθεραπεία.

​

Τετάρτου βαθμού

​

  • Γλοιοβλάστωμα, πρόκειται για τον πιο επιθετικό και πιο κακοήθη όγκο του εγκεφάλου. Παρουσιάζει πλήρη διαταραχή της αρχιτεκτονικής του εγκεφάλου με παρουσία πληθωρας κυταρρικών ατυπιών, νεκροτικών περιοχών και πλούσιας νέας αγγείωσης. Μπορεί να αποτελεί εξέλιξη προηγούμενου αστροκυτώματος ή να πρωτοεμφανίζεται με αυτή τη μορφή.

​

Αντιμετώπιση

Η αντιμετώπιση του αστροκυτώματος περιλαμβάνει:

​

  • Χειρουργείο, οπου ο χειρουργός στοχεύει στην ολική εξαίρεση του όγκου. Υπάρχουν, όμως, περιπτώσεις όπου αυτό είναι ανέφικτο λόγω τησ εντοπισής του σε εύαισθητες περιοχές του εγκεφάλου ή της σπονδυλικής στήλης. Σε αυτές τις περιπτώσεις επιχειρείται η μέγιστη αφαίρεση αυτού διαφυλάσσοντας τον υγιή εγκέφαλο. Στη συνέχεια ο ασθενής υποβάλλεται σε επιπλέον θεραπείες ωστέ να καταπολεμηθεί ο υπολειματικός όγκος και να διασφαλιστεί οτι δεν θα επανεμφανιστεί.

  • Ακτινοβολία, όπου ο ασθενής υποβάλεται σε θεραπεία με ακτίνες Χ ή με πρωτόνια που έχουν στόχο να σκοτώσουν τα καρκινικά κύταρρα. Η ακτινοβολία μπορει να συνδυαστεί με χημειοθεραπεία.

  • Χημειοθεραπεία, πραγματοποιείται με τη χρήση ειδικών φαρμάκων που χορηγούνται ενδοφλεβίως ή με βραδέως απο συσκεύη που τοποθετείται στον εγκέφαλο. Η χημειοθεραπεία μπορει συνδυάζεται με άλλες μεθόδους σε επιθετικές μορφές, κυρίως.

  • Κλινικές δοκιμές, πρόκειται για τις πιο πρόσφατες θεραπείες που βρίσκονται υπό δοκιμή. Το ρίσκο είναι οτι οι επιπλοκές ακόμα δεν είναι γνωστές.

  • Υποστηρικτική θεραπεία, όπου στοχεύονται τα συνοδά συμπτώματα των θεραπειών και της νόσου με στόχο να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής των ασθενών.

Πρόγνωση

Οι παράγοντες που επηρεάζουν την πρόγνωση:

​

  • Ιστολογικό αποτέλεσμα

  1. Πρώτου βαθμού, η επιβίωση ανέρχεται στο 96% στα πέντε χρόνια

  2. Δευτέρου βαθμού, ο μέσος όρος επιβίωσης είναι οχτώ χρόνια

  3. Τρίτου βαθμού, μέσος όρος τρία με πέντε χρόνια

  4. Τετάρτου βαθμού, δεκαπέντε μήνες

​

  • Έκταση χειρουργικής εκτομής, στους όγκους δευτέρου εώς τετάρτου βαθμού η μικροσκοπική εξαίρεση του είναι αδύνατη, η οπτικά ολική του εξαίρεση συνδέεται με καλύτερη πρόγνωση

​

  • Χρήση συμπληρωματικής ακτινοβολίας και χημειοθεραπείας

​

  • Η ηλικία συνδέεται με καλύτερη πρόγνωση

​

  • Η λειτουργικότητα των ασθενών, συμπτώματα, και υποκείμενα νοσήματα μπορούν να επηρεάσουν την πρόγνωση.

bottom of page